مروری بر اثر مصرف ماست پروبیوتیک به عنوان راهکاری نوین در پیش گیری و درمان یبوست

زمینه و هدف: یبوست یک اختلال عملکردی معدی-روده ای است و مصرف پروبیوتیک ها به عنوان یک راهکار نوین در پیش گیری و درمان یبوست مطرح شده است. هدف از این مطالعه، مرور شواهد بالینی موجود در مورد اثرات پروبیوتیک ها در پیش گیری و درمان یبوست است. مواد و روش ها: جهت مرور شواهد قابل دسترس درباره کارآیی پروبیوتیک ها در پیش گیری و درمان یبوست، پایگاه های اطلاعاتی pubmed, medlinplus و cochran با کلید واژه های یبوست، پروبیوتیک و ماست از سال 1980 تا 2013 جستجو شدند و از بین 49 مقاله مرتبط با یبوست، 16 مقاله با طراحی کارآزمایی بالینی کنترل شده تصادفی و 3 مقاله با طراحی کارآزمایی تصادفی قبل و بعد از آزمون که اثرات پروبیوتیک ها بر یبوست را مورد بررسی قرار داده بودند، وارد مطالعه گردیدند. یافته ها: پروبیوتیک ها، اسیدلاکتیک و اسیدهای چرب با زنجیره کوتاه را تولید می کنند که ph کولون را کاهش داده و باعث افزایش انقباضات عضلات و حرکات دودی روده می شود. بعضی از گونه های پروبیوتیک می توانند ترشح موکوسی را افزایش دهند و نمک های صفراوی متصل را به نمک های صفراوی آزاد تبدیل کنند و باعث می شوند که نمک های صفراوی آزاد آب زیادی به کولون کشیده، مدفوع را نرم کرده و به دفع آن کمک کنند. نتیجه گیری: بر اساس مطالعات صورت گرفته، مصرف روزانه پروبیوتیک هایی مانند لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس و بیفیدوباکتریوم لاکتیس به میزان105 تا 1011 واحد تشکیل دهنده کلونی بر گرم به مدت حداقل 1 تا 2 هفته می تواند به کاهش یبوست کمک کند.